ایزوگام سرویس بهداشتی
هنگامی که صحبت از ایزوگام کردن سرویس بهداشتی به میان می‌آید، بسیاری از افراد تصور می‌کنند که این کار تنها شامل پهن کردن ورقه‌های ایزوگام روی کف سرویس است و با انجام این مرحله، عایق‌کاری به پایان می‌رسد. اما در واقع، این فرآیند پیچیدگی‌های خاص خود را دارد و برای دستیابی به نتیجه‌ای مطلوب، باید مراحل متعددی را با دقت اجرا کرد. نصب ایزوگام در سرویس بهداشتی شامل بخش‌های زیر می‌شود:
آماده‌سازی سطح و زیرسازی
پیش از شروع عایق‌کاری، ضروری است که سطح سرویس بهداشتی آماده‌سازی شود. این کار شامل یک لایه سیمان‌کاری یکنواخت است که به عنوان زیرسازی ایزوگام عمل می‌کند. سطح باید کاملا صاف و بدون ترک باشد تا از چسبندگی مناسب ایزوگام اطمینان حاصل شود. اگر در کف سرویس، خروجی فاضلاب یا کف‌شور وجود دارد، لازم است که شیب‌بندی مناسبی صورت گیرد تا آب به درستی به سمت خروجی هدایت شود. علاوه بر این، باید مطمئن شد که سطح کاملا خشک باشد؛ در صورتی که سرویس بهداشتی دارای پنجره باشد، این فرآیند طی یک روز انجام خواهد شد. اما به هیچ عنوان نباید از وسایلی مانند پیکنیک یا بخاری برای خشک کردن سریع‌تر سیمان استفاده کرد، چرا که این کار می‌تواند منجر به پوک شدن و کاهش استحکام آن شود.
اجرای ایزوگام بر روی دیوارها و کف
ایزوگام‌کاری سرویس بهداشتی معمولا از دیوارها آغاز می‌شود و سپس نوبت به عایق‌کاری کف می‌رسد. دلیل این روش این است که هنگام اجرای کاشی‌کاری و رفت‌وآمد کارگران، احتمال آسیب رسیدن به ایزوگام کف وجود دارد. ابتدا دیوارهای سرویس بهداشتی تا ارتفاع مشخصی ایزوگام می‌شوند. در بخش‌هایی که کابین دوش وجود دارد، این مقدار معمولا تا 180 سانتی‌متر در نظر گرفته می‌شود، اما در سایر قسمت‌ها به درخواست کارفرما می‌تواند بین 10 تا 20 سانتی‌متر باشد که موجب کاهش هزینه‌ها نیز خواهد شد.
پس از اتمام کار دیوارها، ایزوگام کف اجرا می‌شود. در این مرحله، یک نکته کلیدی این است که بخش انتهایی ایزوگام دیوار روی ایزوگام کف قرار گیرد. برای این منظور، هنگام نصب ایزوگام کف، قسمت پایینی ایزوگام دیوار کمی بالا نگه داشته می‌شود و پس از اجرای کف، به کم
ک حرارت به آن متصل می‌شود. این روش از نفوذ آب و رطوبت به درز میان دیوار و کف جلوگیری کرده و از ایجاد نم‌زدگی پیشگیری می‌کند. همچنین، هنگام ایزوگام کردن کف، باید دقت داشت که لوله‌های فاضلاب، مخصوصا کف‌شور و خروجی توالت ایرانی، به طور کامل پوشش داده شوند تا امکان نفوذ آب از این بخش‌ها وجود نداشته باشد. از بریدن لوله‌های توالت فرنگی باید خودداری شود، زیرا پس از اجرای کفپوش، نصب مجدد آن دشوار خواهد شد. برای جلوگیری از ورود قیر به داخل لوله‌های فاضلاب، درون آن‌ها را به‌صورت موقت با گچ پر می‌کنند.
نصب کفپوش نهایی
در آخرین مرحله، کفپوش مناسب مانند سرامیک، سنگ یا سایر گزینه‌های مقاوم در برابر رطوبت روی سطح اجرا می‌شود. همچنین، برای جلوگیری از نفوذ آب به درزهای میان کاشی‌ها، از دوغاب برای درزبندی استفاده خواهد شد. هنگام اجرای ایزوگام کف و نصب کاشی، لازم است که بخش پایینی ایزوگام دیوار کمی روی کف قرار گیرد تا از نفوذ آب به مرز میان دیوار و کف جلوگیری شود. رعایت این نکات باعث می‌شود که عایق‌کاری به شکل اصولی انجام شده و از بروز مشکلات ناشی از نفوذ رطوبت به ساختار بنا جلوگیری شود.
