هموروئید داخلی با توجه به شدت افتادگی آن در دسته بندی متفاوتی قرار می گیرد. درجات هموروئید داخلی به درجه یک، دو، سه و چهار تقسم می شود. در زیر به بررسی هر یک از این درجات می پردازیم.
بواسیر درجه 1
هموروئید درجه یک، هموروئید داخلی است که از مقعد بیرون نمی زند و فقط عروق داخلی مقعد در ناحیه ی رکتوم را درگیر می کند.در واقع عروق خون دچار افتادگی نشده اند و فقط کمی متورم شده اند. برای درمان این نوع از بواسیر داخلی معمولا از روش های ساده مثل استفاده بیشتر از فیبر ها در رژیم غذایی، افزایش فعالیت های بدنی و استفاده از پماد آنتی هموروئید خارجی توصیه می شود. استفاده از این نوع پماد ها به کاهش التهاب، تورم و خارش هموروئید داخلی کمک می کند. برخی از این پمادها شامل پروکتو فوم، هیدروکورتیزون تاکس و آنالپرام می باشد.
بواسیر درجه 2
هموروئید درجه دو، هموروئید داخلی است که از مقعد بیرون می زند اما پس از آن خود به خود و بدون درمان به داخل مقعد برمی گردد. برای درمان این درجه از هموروئید در ابتدا از روش های درمانی هموروئید درجه 1 استفاده می شود و در صورت عدم درمان از روش های دیگری مانند بستن بند لاستیکی و اسکلروتراپی استفاده می شود. توجه به این نکته بسیار مهم است که این روش ها ممکن است نیاز به تکرار مجدد داشته باشند اما در عین حال بدون بیهوشی انجام می شوند و ناراحتی بسیار کمی ایجاد می کنند.
بواسیر درجه 3
هموروئید درجه سه، دردناک است و ناراحتی قابل توجهی برای فرد مبتلا ایجاد می کند. بواسیر درجه سه از مقعد بیرون می زند و خود به خود به درون مقعد بر نمی گردد و برای برگرداندن آن نیاز است از دست استفاده شود که می تواند خطرناک باشد. معمولا در این مرحله احتمال شروع خونریزی بالاتر است و ممکن است درد بیشتری در حین اجابت مزاج احساس شود. در این مرحله بهتر است درمان سریع تر و قبل از بروز درجه 4 انجام شود.
بواسیر درجه 4
هموروئید درجه چهار، هموروئید داخلی بیرون زده ای است که به داخل مقعد باز نمی گردد. بواسیر درجه چهار شدیدترین نوع بواسیر داخلی است و برای درمان آن از روش های جدی تر مانند لیزر و جراحی استفاده می شود. در صورت عدم درمان هموروئید درجه 4 احتمال بروز عوارض بیشتر می شود. بیماران مبتلا به بواسیر درجه چهار خارش، سوزش، درد و خونریزی در هنگام اجابت مزاج را تجربه می کنند.
