هواسازهای هایژنیک نقش کلیدی در تأمین هوای پاک و بهداشتی برای محیط‌های حساس مانند بیمارستان‌ها، آزمایشگاه‌ها و اتاق‌های تمیز دارند. این تجهیزات با توجه به حساسیت محیط‌های استفاده، باید طبق استانداردهای دقیق بین‌المللی طراحی و ساخته شوند. رعایت این استانداردها تضمین می‌کند که هواسازها قادر باشند هوای تمیز، بدون آلودگی و با شرایط دمایی و رطوبتی کنترل‌شده ارائه دهند. در این مقاله به بررسی استانداردهای هواسازها هایژنیک و اهمیت آن‌ها می‌پردازیم. این استاندارها را باید هنگام طراحی و اجرای هواساز بیمارستانی در نظر داشته باشید.
هواساز هایژنیک چه استانداردهایی دارد؟
استانداردهای هواساز هایژنیک بیمارستانی شامل موارد زیر است:
استاندارد EN 1886
این استاندارد ویژگی‌های مکانیکی طراحی و ساخت هواسازها را مشخص می‌کند. از جمله موارد بررسی‌شده در این استاندارد می‌توان به راندمان فیلتراسیون، حد مجاز نشتی هوا، عایق حرارتی، و سطح صدای دستگاه اشاره کرد. رعایت این استاندارد باعث افزایش کارایی و بهینه‌سازی عملکرد دستگاه می‌شود.
استاندارد EN 13053
این استاندارد به الزامات طراحی و نصب سیستم‌های تهویه غیرمسکونی با دبی هوای بیش از 250 مترمکعب در ساعت می‌پردازد. موضوعاتی مانند میزان مصرف انرژی، بازدهی بازیافت انرژی، و سرعت جریان هوا از نکات کلیدی این استاندارد هستند. هدف آن، بهبود عملکرد سیستم و کاهش مصرف انرژی است.
استاندارد VDI 3803
این استاندارد به اصول فنی و ساختاری سیستم‌های تهویه مطبوع می‌پردازد. مشخصات دقیق انواع فیلترها، مواد استفاده‌شده در ساخت دستگاه و شرایط نصب و نگهداری در این استاندارد تعریف شده است. رعایت این اصول باعث بهبود بهداشت و کارایی دستگاه می‌شود.
استاندارد VDI 6022
این استاندارد مختص جنبه‌های بهداشتی سیستم‌های تهویه مطبوع است. طراحی داخلی هواساز، باید به‌گونه‌ای باشد که از تجمع آلودگی‌های میکروبی جلوگیری شود. استفاده از سطوح صاف، گوشه‌های گرد، و قابلیت تمیزکاری آسان از الزامات این استاندارد است.
استاندارد ISO 14644-1
این استاندارد برای کنترل آلودگی در اتاق‌های تمیز و محیط‌های حساس تدوین شده است. در این استاندارد میزان مجاز ذرات معلق در هوا تعیین شده و الزامات طراحی و بهره‌برداری از اتاق‌های تمیز مشخص می‌شود.
استاندارد DIN 1946-4
این استاندارد برای سیستم‌های تهویه مطبوع در ساختمان‌ها و اتاق‌های مرتبط با مراقبت‌های بهداشتی و درمانی ارائه شده است. این استاندارد شامل دستورالعمل‌هایی برای تضمین کیفیت و بهداشت هوای محیط است.
استاندارد ANSI/ASHRAE 110-2022
این استاندارد، الزامات طراحی و عملکرد هواسازهای هایژنیک را تعیین می‌کند. رعایت این استاندارد باعث بهبود بهداشت و کیفیت هوای ارائه‌شده توسط دستگاه می‌شود.
استاندارد ASHRAE 170
این استاندارد توسط انجمن آمریکایی مهندسین حرفه‌ای گرمایش، تهویه و تبرید تدوین شده و بر الزامات سیستم‌های تهویه در مراکز بهداشتی و درمانی تمرکز دارد.
استاندارد EN 14644-1
این استاندارد الزامات مربوط به کنترل آلودگی هوا در محیط‌های تمیز را مشخص می‌کند و برای محیط‌هایی با حساسیت بالا به ذرات معلق طراحی شده است.
استاندارد OSHA 30
این استاندارد به ایمنی و بهداشت شغلی در محیط‌های کاری مرتبط با تهویه مطبوع می‌پردازد. هدف آن حفظ سلامت کارکنان و کاهش خطرات شغلی است.
استاندارد NFPA 90A و NFPA 90B
این استانداردها توسط انجمن ملی آتش‌نشانی آمریکا ارائه شده و به کنترل حریق در سیستم‌های تهویه مطبوع تجاری و صنعتی اختصاص دارند. رعایت این استانداردها برای افزایش ایمنی سیستم ضروری است.
استاندارد ASHRAE 62-2022
این استاندارد به کیفیت هوای داخل ساختمان‌ها اختصاص دارد و الزامات مربوط به تأمین هوای تازه، کاهش آلاینده‌های هوا، و ایجاد شرایط بهینه برای آسایش و سلامت افراد را تعیین می‌کند. هدف این استاندارد، بهبود کیفیت هوا در ساختمان‌ها و اطمینان از جریان هوای پاک و سالم است.
اهمیت رعایت استانداردهای هواساز هایژنیک
- رعایت استانداردهای بین‌المللی در طراحی و ساخت هواسازهای هایژنیک اهمیت زیادی دارد. این استانداردها نه‌تنها کیفیت هوای تولیدی را تضمین می‌کنند، بلکه به ایمنی و کارایی دستگاه نیز کمک می‌کنند. دلایل اهمیت عبارتند از:
حفظ کیفیت هوای محیط: تضمین تولید هوای پاک و عاری از آلودگی برای محیط‌های حساس.
افزایش ایمنی: کاهش خطرات ناشی از عملکرد نادرست دستگاه.
بهینه‌سازی مصرف انرژی: کاهش هزینه‌های انرژی با طراحی و ساخت بهینه.
افزایش عمر مفید دستگاه: جلوگیری از خرابی‌های زودهنگام و کاهش هزینه‌های نگهداری.
رعایت قوانین و مقررات: تطابق با الزامات حقوقی و استانداردهای جهانی.
